Rozdział 1: Jeżyk Szpilka
W małym leśnym zakątku, gdzie drzewa szumiały cicho, a strumyk wesoło płynął, mieszkał mały jeżyk o imieniu Szpilka. Był to niezwykły jeżyk, bo mimo że miał ostre kolce jak wszystkie jeże, to bardzo pragnął się przytulać.
Szpilka westchnął głęboko: „Ach, jak ja bym chciał się z kimś przytulić! Ale te moje kolce… Wszyscy się boją…”
Pewnego dnia, spacerując po lesie, Szpilka spotkał wesołą wiewiórkę Rudą.
Ruda pomachała ogonem: „Cześć, Szpilka! Co tam u ciebie?”
Szpilka odpowiedział smutno: „Hej, Ruda. Wiesz, chciałbym się z kimś przytulić, ale nikt nie chce, bo mam ostre kolce.”
Ruda zachichotała: „Ojej, to może spróbuj się przytulić do poduszki? Albo do miękkiego mchu?”
Szpilka pokręcił głową: „To nie to samo. Chcę się przytulić do kogoś żywego, ciepłego…”
Ruda podrapała się po głowie: „Hmm, może powinieneś nauczyć się, jak się przytulać bez kłucia? To byłoby super!”
Szpilka rozjaśnił się na tę myśl. „Masz rację, Ruda! Będę się uczył przytulania!”
Morał: Nigdy nie rezygnuj ze swoich marzeń, nawet jeśli wydają się trudne do spełnienia. Zawsze jest sposób, by osiągnąć to, czego pragniemy.
Rozdział 2: Lekcje przytulania
Szpilka postanowił rozpocząć naukę przytulania. Najpierw poszedł do mądrej sowy Huhusy, która mieszkała w starej dziupli.
Szpilka zapukał do dziupli: „Pani Huhuso, czy mogłaby mi pani pomóc?”
Sowa wyjrzała zaspana: „Hu hu, czego potrzebujesz, mały jeżyku?”
Szpilka wyjaśnił: „Chcę się nauczyć przytulać bez kłucia. Czy pani wie, jak to zrobić?”
Huhusa zamyśliła się: „Hu hu, to bardzo trudne zadanie. Ale może spróbuj najpierw ćwiczyć na czymś miękkim?”
Szpilka podziękował sowie i poszedł szukać czegoś miękkiego. Znalazł stary, puchaty szalik, który ktoś zgubił w lesie.
Szpilka mruknął do siebie: „No dobrze, spróbujmy!”
Zaczął ostrożnie przytulać szalik, starając się nie wbijać w niego kolców. Na początku szło mu bardzo źle – szalik był cały podziurawiony.
Szpilka westchnął: „Ojej, to trudniejsze niż myślałem…”
Ale Szpilka się nie poddawał. Ćwiczył codziennie, powoli ucząc się kontrolować swoje kolce. Po tygodniu potrafił już przytulić szalik bez robienia w nim dziur!
Szpilka podskoczył z radości: „Hurra! Udało się! Teraz mogę spróbować przytulić kogoś żywego!”
Morał: Cierpliwość i wytrwałość zawsze przynoszą efekty. Nie zniechęcaj się, jeśli coś nie wychodzi od razu – ćwicz, a na pewno ci się uda!
Rozdział 3: Pierwsze przytulanie
Szpilka, dumny ze swoich postępów, postanowił znaleźć kogoś do przytulenia. Najpierw spotkał zajączka Kicka.
Szpilka zawołał radośnie: „Hej, Kicek! Chcesz się przytulić?”
Kicek spojrzał na niego przerażony: „Co? Przytulić? Ale… ale… ty masz kolce!”
Szpilka uśmiechnął się: „Nie bój się, nauczyłem się przytulać bez kłucia!”
Kicek nie był przekonany, ale zgodził się spróbować. Szpilka ostrożnie go objął, starając się kontrolować swoje kolce. Udało się! Kicek nie został ukłuty!
Kicek krzyknął z radości: „Łał! Naprawdę się udało! Jesteś super, Szpilka!”
Szpilka był tak szczęśliwy, że aż podskakiwał. Pobiegł do innych zwierząt, by pochwalić się swoją nową umiejętnością.
Szpilka wołał: „Hej, wszyscy! Umiem się przytulać! Kto chce spróbować?”
Zwierzęta były zaciekawione, ale też trochę przestraszone. Wiewiórka Ruda pierwsza się odważyła.
Ruda powiedziała: „No dobra, Szpilka, pokaż co potrafisz!”
Szpilka delikatnie przytulił Rudą, a ona pisnęła z zachwytu.
Ruda krzyknęła: „Jej! To naprawdę działa! Szpilka, jesteś mistrzem przytulania!”
Wkrótce wszystkie zwierzęta chciały się przytulić do Szpilki. Był to najszczęśliwszy dzień w jego życiu.
Morał: Nie oceniaj książki po okładce – nawet jeśli ktoś wygląda na ostrego lub nieprzyjaznego, może mieć wielkie, przytulne serce.
Rozdział 4: Szpilka – mistrz przytulania
Wieść o jeżyku, który umiał się przytulać bez kłucia, szybko rozeszła się po całym lesie. Zwierzęta z daleka przychodziły, by zobaczyć Szpilkę i poprosić go o przytulenie.
Mały lisek zapytał: „Szpilka, jak ty to robisz? Jak kontrolujesz swoje kolce?”
Szpilka uśmiechnął się: „To wymaga dużo ćwiczeń i koncentracji. Musisz być bardzo delikatny i uważny.”
Szpilka zaczął uczyć inne kolczaste zwierzęta, jak się przytulać. Jeże, jeżozwierze, a nawet małe kolczatki przychodziły na jego lekcje.
Szpilka tłumaczył: „Pamiętajcie, przytulanie to nie tylko fizyczny kontakt. To też okazywanie ciepła i miłości.”
Zwierzęta ćwiczyły pilnie, a Szpilka był cierpliwym nauczycielem. Wkrótce w lesie było więcej przytulania niż kiedykolwiek wcześniej!
Stary borsuk mruknął: „No no, nigdy nie widziałem tylu szczęśliwych zwierząt w jednym miejscu!”
Szpilka był dumny z siebie i swoich uczniów. Czuł, że znalazł swoje powołanie – uczenie innych, jak okazywać miłość i czułość.
Szpilka powiedział do swoich uczniów: „Pamiętajcie, każdy może się nauczyć przytulać. Nawet jeśli ma kolce, łuski czy ostre pazury!”
Morał: Dzielenie się swoją wiedzą i umiejętnościami z innymi to najlepszy sposób, by uczynić świat lepszym miejscem.
Rozdział 5: Wielkie wyzwanie
Pewnego dnia do lasu przybył cyrk. Wśród wielu zwierząt był tam ogromny, kolczasty jeżozwierz o imieniu Gigant. Był on znany z tego, że nigdy nikogo nie przytulał, bo bał się, że zrobi komuś krzywdę.
Dyrektor cyrku westchnął: „Ach, gdyby tylko Gigant mógł się przytulać. Byłby gwiazdą naszego show!”
Szpilka usłyszał o problemie Giganta i postanowił mu pomóc.
Szpilka podszedł do klatki Giganta: „Cześć, jestem Szpilka. Słyszałem, że masz problem z przytulaniem?”
Gigant spojrzał na niego smutno: „Tak, jestem za duży i za kolczasty. Boję się, że kogoś zranię.”
Szpilka uśmiechnął się: „Nie martw się! Nauczę cię, jak się przytulać bez kłucia!”
Gigant był sceptyczny, ale zgodził się spróbować. Szpilka zaczął go uczyć technik kontrolowania kolców i delikatnego obejmowania.
Szpilka instruował: „Pamiętaj, oddychaj głęboko i myśl o czymś miłym. To pomoże ci się zrelaksować i lepiej kontrolować kolce.”
Gigant ćwiczył pilnie, ale początki były trudne. Czasem przez przypadek kłuł Szpilkę, ale mały jeżyk był cierpliwy.
Szpilka zachęcał: „Nie poddawaj się! Idzie ci coraz lepiej!”
Po wielu dniach ćwiczeń, Gigant w końcu nauczył się przytulać bez kłucia. Był tak szczęśliwy, że aż uroniłł łzę radości.
Gigant powiedział wzruszony: „Dziękuję ci, Szpilka. Zmieniłeś moje życie!”
Morał: Nigdy nie jesteś zbyt duży, zbyt mały, zbyt kolczasty czy zbyt inny, żeby nauczyć się okazywać miłość. Wytrwałość i cierpliwość mogą pokonać każdą przeszkodę.
Rozdział 6: Festiwal Przytulania
Inspired by the success of Szpilka and Gigant, the animals of the forest decided to organize a big Hugging Festival. Everyone was excited about the idea.
Ruda wiewiórka krzyczała z entuzjazmem: „Hej, wszyscy! Zróbmy wielki Festiwal Przytulania!”
Kicek zajączek podskoczył: „Tak! To będzie najfajniejsza impreza w lesie!”
Zwierzęta zaczęły przygotowania. Szpilka został poproszony o bycie głównym organizatorem i nauczycielem przytulania.
Szpilka ogłosił: „Na festiwalu będą konkursy na najlepsze przytulanie, warsztaty przytulania dla początkujących i zaawansowanych, a nawet maraton przytulania!”
W dniu festiwalu cały las był udekorowany kolorowymi wstążkami i balonami. Zwierzęta z całej okolicy przybyły, by wziąć udział w zabawie.
Mały miś zapytał nieśmiało: „Czy ja też mogę się nauczyć lepiej przytulać?”
Szpilka odpowiedział z uśmiechem: „Oczywiście! Każdy może się nauczyć być lepszym w przytulaniu!”
Festiwal był ogromnym sukcesem. Zwierzęta przytulały się, śmiały i bawiły przez cały dzień. Nawet te, które wcześniej były nieśmiałe lub bały się bliskości, nauczyły się cieszyć przytulaniem.
Stary borsuk, który zwykle był marudny, powiedział: „No no, muszę przyznać, że dawno nie czułem się tak dobrze!”
Na koniec dnia, wszystkie zwierzęta zebrały się na wielkiej polanie, by zrobić największy grupowy uścisk w historii lasu.
Szpilka zawołał: „Gotowi? Na trzy! Raz, dwa, trzy… PRZYTULAMY!”
I wtedy cały las wypełnił się ciepłem, miłością i radością, gdy wszystkie zwierzęta przytuliły się do siebie nawzajem.
Morał: Miłość i przyjaźń mogą pokonać wszelkie bariery. Gdy otwieramy nasze serca na innych, cały świat staje się piękniejszy i cieplejszy.
I tak oto Szpilka, mały jeżyk, który marzył o przytulaniu, nie tylko spełnił swoje marzenie, ale też nauczył cały las, jak ważne jest okazywanie czułości i bliskości. Od tego dnia las stał się najszczęśliwszym i najbardziej przytulnym miejscem na świecie.
